Het is 27 juni 2015, een gemiddelde zaterdag in het zomerseizoen, wanneer diverse collegae van mij hun dienst aanvangen in het mooie Den Haag. In verband met de nieuwe festivaltraditie “Night at the Park”, waar zo’n 30.000 bezoekers worden verwacht, is er een aantal dienders extra gepland om een oogje in het zeil te houden en de veiligheid zoveel mogelijk te waarborgen. Een feestelijke, gezellige dag.
Een stemming die omslaat wanneer de collegae een persoon moeten aanhouden, omdat daar aanleiding voor zou zijn. Over het incident zelf kan ik niets vertellen omdat ik er niet bij was en bovendien ligt de zaak zoals dat heet ‘onder de rechter’ en is het nooit goed om voorbarige conclusies te trekken.
Tijdens de worsteling die als gevolg van de aanhouding ontstaat, raakt Mitch Henriquez onwel en wordt overgebracht naar het ziekenhuis, waar hij de volgende dag overlijdt. Verschrikkelijk! Als Platform Bezorgde Dienders willen wij ook via deze weg ons medeleven betuigen aan de familie en vrienden van Mitch.
Verschrikkelijk voor de moeder en verdere familie van Mitch. Verschrikkelijk ook (en ik schrijf dat toch ook in deze column) voor onze collegae die bij dit voorval betrokken waren. Het is de nachtmerrie van welhaast iedere collega dat er ooit in zijn of haar carrière iemand om het leven zou komen als gevolg van handelingen waartoe die collega zich gedwongen zag.
Het is zo tegenstrijdig. Je hebt gekozen voor het politievak o.a. om mensen te helpen en een bijdrage te kunnen leveren aan een veiliger maatschappij. Wanneer er dan iemand om het leven komt door die bijdrage van jou, hoe terecht die ook kan zijn, dan breekt dat je. Ik ben ervan overtuigd dat geen één van de dienders van huis vertrokken is met de gedachte ‘Ik ga vandaag iemand om het leven brengen’.
De maatschappelijke verontwaardiging was groot. Wellicht heeft u mijn column met de titel ‘op het verkeerde been gezet’ ook gelezen op de site van de SMV. In die column omschreef ik hoe de (sociale)media de meningen/opinie kunnen beïnvloeden. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat die (sociale)media ook in deze kwestie weer een belangrijke rol speelden. Ik denk daarbij o.a. aan het racistische element waarvan de collegae werden beticht. Gelukkig heeft een familielid van Mitch via diezelfde media laten weten dat daar geen sprake van was. Chique!
Naar aanleiding van dit voorval kwam ook ‘het gebruik van geweld’ door de politie weer uitgebreid in de media aan de orde. ‘Voor- en tegenstanders’ buitelden over elkaar heen. Wanneer de politie een persoon (meestal ook verdachte) aan wil houden, wordt aan die persoon vooraf de vraag gesteld of hij/zij meewerkt. Wanneer er van medewerking geen sprake is en die persoon zich verzet, dan zal de politie proportioneel geweld moeten gebruiken om de persoon onder controle te brengen.
Het is altijd vervelend wanneer een persoon niet bereikbaar lijkt voor de woorden van de diender. Dan ontstaat er de noodzaak dat die diender ‘kracht van meer dan geringe betekenis’ moet gebruiken, om die persoon op de plaats te krijgen waar de politie hem of haar hebben wil. Afhankelijk van de krachtsverhoudingen en/of de (gemoeds)toestand van de aan te houden persoon, kan dat soms uitmonden in een waar ‘gevecht’.
Ik heb meegemaakt dat twee ambulancebroeders en twee agenten ‘bovenop’ een tengere dame zaten en dat die dame gewoon opstond. Het vervelende daarbij is dat in de hitte van de strijd het niet is te merken wanneer het verzet van de verdachte tegen zijn aanhouding overgaat in een worsteling omdat hij het benauwd heeft gekregen.
Ik ben niet zo heel groot van stuk en absoluut geen vechtersbaas. Maar die keren dat ik personen die groter en wellicht sterker waren dan ik naar de grond moest brengen, lukte mij dat omdat ik omhoog sprong en die persoon plotseling om zijn nek hing. Mede door het verrassingseffect buigt de persoon dan voorover en kan ‘naar de grond gewerkt en onder controle gebracht worden’. Dat is niet per definitie een nekklem.
Het is nog nooit voorgekomen dat een politieagent vanuit het niets iemand om zijn nek beetpakt. Er is altijd een aanleiding om geweld te gebruiken. Meestal, omdat iemand zich verzet tegen zijn aanhouding of geen gehoor geeft aan door de politie gegeven orders. En die aanhouding of orders gebeuren niet omdat die politieagent dat zo graag wil. Nee, het is omdat de maatschappij dat van hem of haar verwacht, omdat normen en waarden door de persoon die aangehouden moet worden, anders werden geïnterpreteerd dan in onze maatschappij is afgesproken.
Er gaan stemmen op om het de diender te verbieden om zijn opponent op welke wijze dan ook om de nek vast te pakken. Die visie is mijns inziens gebaseerd op onkunde en zou voor veel dienders een beperking in de fysieke mogelijkheden betekenen. In ons vak krijgen we met steeds meer protocollen te maken die een beperkende invloed hebben. We moeten er voor waken dat we een tandeloze tijger worden en dat het recht van de sterkste gaat gelden.
In dat kader besluit ik deze column met een citaat dat ik enige tijd geleden las op het faceboekaccount van Luitenant-Generaal De Kruijf. Weliswaar gericht op defensie, maar in het licht van de nationale veiligheid is er een zekere mate van verwantschap tussen defensie en politie waar het gaat om gedragscodes en het waarborgen van veiligheid voor een ieder die zich in Nederland bevindt:
Het risico wat wij lopen kan onder operationele omstandigheden alleen worden beheerst als wij beschikken over een robuuste vuurkracht die iedere tegenstander kan domineren. We hebben daarbij de plicht om dit dodelijke vermogen met verstand, volgens het vigerende recht en proportioneel te gebruiken. Maar wij hebben ook het recht om te allen tijde over deze vuurkracht te beschikken. Invulling van dat recht moet geborgd zijn op het niveau dat ons de missies opdraagt. ‘Pang pang’ roepen past daar niet in en is ook niet grappig. Toen niet, nu niet en in de toekomst niet.
Het Platform Bezorgde Dienders
Het woord is aan…
Veiligheid is van iedereen. We geven daarom graag het woord aan een breed scala van externe deskundigen om onderzoeken, ideeën en inspiratie met u te delen.
Het gaat hierbij niet om standpunten van de Stichting Maatschappij en Veiligheid. De stichting is dan ook niet verantwoordelijk voor de inhoud van de rubriek ‘Het woord is aan …’
Heeft u een interessant artikel dat u graag wilt delen? Neem contact met ons op via smv@maatschappijenveiligheid.nl.
Ik weet dus iets van vechtsporten(boksen en worstelen) en heb het filmpje over de aanhouding op details bekeken cq geanalyseerd en wil even opmerken dat er duidelijk iets schort aan de opleiding van onze politie.
En dan heb ik het er dus niet over of de aanhouding terecht was of niet !
Daarbij ook even de opmerking dat politie vaak buiten hun boekje gaat omdat zij niet de nodige rechts en wetskennis in huis hebben om hun werk op verantwoorde wijze te gaan doen.
Dat dit vaak leid tot escalatie hoeft hierbij geen betoog.
En warnneer je dan als politiek hierbij steeds meer politietaken overheveld naar de private sector worden de zorgen er niet minder om daar hun zgn opleidingen cq kandidaten als bedreiging voor verantwoord beveiligingswerk kan worden gezien.
Hier ligt een duidelijke taak voor de politievakbonden daar het echte politiewerk hierbij op grove wijze word gefrustreert.
De vakbonden mogen hierbij hun leden eens echt gaan vertegenwoordigen.
Wel dan weer gelukkig met het feit dat de politieagent er een betere CAO heeft weten te verkrijgen waarbij er nog flinke stappen gemaakt mogen worden !
Kortom, de dood van het slachtoffer is een pure nalatigheid geweest van een politiek die niet wenst te inversteren in goede opleidingen en daarbij ook nog een van de zijlijn dingen loopt te roepen(Teeven) die het week er niet eenvoudiger op zal maken.
En wanneer je boven de organisatie een nogal zwaar overbetaald slecht presterend elitair optredend management plaatst heb je stront aan de knikker !