Politievrijwilligers (on)gewenst…?
Over politieke steun, een enthousiaste werkvloer en falend beleid
Ronald van Steden en Shanna Mehlbaum (i.s.m. Lis Weimar)
Vrije Universiteit Amsterdam/Stichting Maatschappij en Veiligheid
Oktober 2015
Bij vrijwilligerswerk denken de meeste mensen aan sportverenigingen, buurthuizen, voedselbanken, maatjesprojecten, kerken of de brandweer. Minder bekend is dat er binnen de Nederlandse politie ook een kleine 3.500 vrijwilligers actief zijn. In 1995 heeft de voorloper van de SMV (de SMP: Stichting Maatschappij en Politie) geconstateerd dat er geen beleid was rond politievrijwilligers. Twintig jaar later moet worden geconstateerd dat er niets is veranderd: nog steeds is er geen visie op wat men met politievrijwilligers voor ogen heeft. Politievrijwilligers worden binnen de politieorganisatie nogal eens als ongewenste pottenkijkers beschouwd die de reguliere agenten ‘verdringen’, terwijl politievrijwilligers een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een betere maatschappelijke integratie van de politie. Ook leent het instituut vrijwillige politie zich om de gedeelde verantwoordelijkheid van veiligheid die de overheid deelt met burgers, waar te maken.
Lees hier het rapport ‘Politievrijwilligers (on)gewenst…?’ met een voorwoord van prof. mr. Pieter van Vollenhoven, voorzitter van de SMV en erevoorzitter van de Landelijke Organisatie van Politievrijwilligers (LOPV).
